Uchylenie interpretacji indywidulanej – wyrok WSA we Wrocławiu (I SA/Wr 22/23)

Do Kancelarii zgłosił się Klient, który otrzymał indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego, z zapytaniem o sporządzenie skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu. Interpretacja indywidulana dotyczyła ulgi IP-Box i stwierdzała, że stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe. W uzasadnieniu interpretacji Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej m.in. stwierdził, że w ramach opisanej działalności Klient nie wytwarza kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także wskazany przez niego tryb pracy przemawia za uznaniem, że nie prowadzi on prac badawczo-rozwojowych.

Zarzuty skargi w głównej części koncentrowały się na pominięciu przez Dyrektora KIS przy ocenie stanowiska skarżącego elementów stanu faktycznego, które przedstawił on we wniosku o wydanie interpretacji. Drugim filarem zarzutów był brak uwzględnienia w interpretacji treści Objaśnień podatkowych Ministra Finansów z dnia 15 lipca 2019 roku dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP Box w zakresie wykładni definicji działalności badawczo-rozwojowej, w szczególności prac rozwojowych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 24 października 2023 r., sygn. akt I SA/Wr 22/23, uchylił w całości zaskarżoną interpretację. W pisemnych motywach rozstrzygnięcia WSA podkreślił, że: “Nie jest rolą Organu interpretującego ingerencja, modyfikacja, pomijanie (części/całości), zmiana stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. To wyłącznie zainteresowany wydaniem interpretacji jest ustawowo uprawniony, ale i zobowiązany w oparciu o art. 14b § 3 o.p. do kształtowania stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, a DKIS wyłącznie w granicach – indywidualnie nakreślonego przez wnioskującego – stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego obowiązany jest wydać interpretację indywidualną“. Dyrektor KIS zignorował okoliczności podane w opisie stanu faktycznego wniosku o interpretację:
– że Strona jest zmuszona do nieustannego nabywania wiedzy oraz łączenia jej ze zdobytym już doświadczeniem w celu osiągnięcia optymalnego rozwiązania problemu;
– że tworzenie nowego oprogramowania każdorazowo wymaga od Wnioskodawcy zrozumienia wymagań biznesowych i ich zaadresowania odpowiednim, nowo stworzonym kodem komputerowym, funkcjonalnością;
– że oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę wzbogaca produkty Klientów zleceniodawcy, z którymi współpracuje Wnioskodawca, o nową funkcjonalność;
– że w ramach współpracy z kontrahentem Wnioskodawca opracowuje nowe koncepcje narzędzia oraz rozwiązania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu podzielił również zarzut skargi dotyczący naruszenia przepisów prawa materialnego, tzn. błędnej wykładni i w konsekwencji błędnego zastosowania przez Dyrektora KIS art. 5a pkt 40 u.p.d.o.f., w związku z art. 4 ust. 3 pr.szk.n. Za zasadny WSA uznał zarzut braku możliwości wyinterpretowania w drodze wykładni językowej dla uznania prowadzonej działalności za działalność rozwojową warunków w postaci:
– projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów lub usług wyłącznie wobec produktów, procesów lub usług Wnioskodawcy
– efektem działalności rozwojowej ma być powstanie wartości dodanej w sferze wiedzy.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie wyjaśnił skąd owe warunki należy wywieść poprzez inne metody wykładni skoro językowe brzmienie art. 4 ust. 3 pr.szk.n. nie zawiera ani ograniczenia do produktów lub usług wyłącznie Wnioskodawcy, ani że efektem ma być wartość dodana w sferze wiedzy.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu nie został zaskażony przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej i stał się prawomocny.

Na etapie sądowoadministracyjnym Klienta reprezentował adwokat Marek Szymała.