w kategorii Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Skarga do sądu na decyzję podatkowąSkarga do wojewódzkiego sądu administracyjnego (WSA) jest pismem procesowym, które inicjuje postępowanie sądowoadministracyjne. Jest to pismo pozwalające na kontrolę przez niezawisły sąd administracyjny decyzji podatkowych wydawanych przez organy podatkowe, które należą do władzy wykonawczej. W niniejszym wpisie omówię podstawowe zasady, jakie wiążą się ze sporządzeniem oraz wniesieniem skargi na decyzję podatkową do wojewódzkiego sądu administracyjnego.

Spis treści

Co powinna zawierać skarga do WSA?

Skarga jest jednym z pism procesowych w postępowaniu sądowoadministracyjnym. W związku z tym w pierwszej kolejności spełniać ona musi wymogi formalne stawiane każdemu pismu procesowemu wnoszonemu w postępowaniu sądowadministracyjnym.

Wymogi te określa art. 46 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (p.p.s.a.).

Zgodnie z tym przepisem każde pismo strony powinno zawierać:

1. oznaczenie sądu, do którego jest skierowane, imię i nazwisko lub nazwę stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników;

2. oznaczenie rodzaju pisma;

3. osnowę wniosku lub oświadczenia;

4. podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika;

5. wymienienie załączników.

Artykuł 46 § 2 p.p.s.a. wprowadza kolejny wymóg formalny skargi. Gdy pismo strony jest pierwszym pismem w sprawie, powinno ponadto zawierać oznaczenie miejsca zamieszkania, a w razie jego braku – adresu do doręczeń lub siedziby stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników oraz przedmiotu sprawy, pisma zaś dalsze – sygnaturę akt. Ze względu na to, że skarga do WSA jest pierwszym pismem w sprawie, musi ona spełniać również i te wymogi.

Zmiany w art. 46 § 2 p.p.s.a. obowiązujące od 31 maja 2019 r.

Artykuł 46 § 2 p.p.s.a. został zmieniony ustawą z dnia 12.04.2019 r. Skarga wnoszona po 30 maja 2019 r. powinna także zawierać:

1. w przypadku osób fizycznych – jej numer PESEL, a jeżeli osoba ta działa przez przedstawiciela ustawowego, także numer PESEL tego przedstawiciela;

2. w przypadku innych podmiotów niż osoby fizyczne – numer w Krajowym Rejestrze Sądowym, a w przypadku jego braku – numer identyfikacyjny REGON albo numer w innym właściwym rejestrze lub ewidencji, albo numer identyfikacji podatkowej.

Szczególne wymogi formalne skargi do WSA

Skarga na decyzję podatkową powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać:

1. wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności;

2. oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy;

3. określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego.

Wskazanie zaskarżonej decyzji to nic innego, jak podanie numeru oraz daty wydania zaskarżanej przez podatnika decyzji. Oznaczenie organu to nazwa organu podatkowego drugiej instancji. Zazwyczaj będzie to dyrektor izby administracji skarbowej albo naczelni urzędu celno-skarbowego. Określenie naruszenia prawa to wyjaśnienie, z czym i dlaczego podatnik się nie zgadza w zaskarżonej decyzji.

Skarga – jako pismo wszczynające postępowanie sądowe w danej instancji – zawierać powinna oznaczenie wartości przedmiotu zaskarżenia, jeżeli od tej wartości zależy wysokość opłaty (dotyczy to np. skargi do WSA na decyzję podatkową określającą albo ustalającą wysokość podatku).

Termin na wniesienie skargi do WSA

Skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego podatnik powinien wnieść w terminie 30 dni od dnia otrzymania decyzji (postanowienia) wydanej przez organ podatkowy drugiej instancji. Jak już wcześniej wspomniałem organem drugiej instancji będzie dyrektor izby administracji skarbowej albo naczelnik urzędu celno-skarbowego. Naczelnik urzędu celno-skarbowego może występować jako organ odwoławczy w zakresie decyzji wydanych w postępowaniach, które wszczęte zostały po wejściu w życie ustawy o Krajowej Administracji Skarbowej (KAS).

Od 1 lipca 2017 r. do art. 53 p.p.s.a. dodano § 4. Jest to dość ważna zmiana, ponieważ 30 dniowy termin na wniesienie skargi do wojewódzkiego sądu administracyjnego uważa się za zachowany także wtedy, gdy przed jego upływem strona wniosła skargę wprost do sądu. W obecnym stanie prawnym błędne wniesienie skargi wprost do wojewódzkiego sądu administracyjnego w terminie 30 dni od otrzymania decyzji organu odwoławczego traktowane jest jako wniesienie skargi z zachowaniem wymaganego terminu.

Warunek wyczerpania środków zaskarżenia na etapie postępowania podatkowego

Możliwość wniesienia skargi do sądu administracyjnego uzależniona jest od wcześniejszego wyczerpania środków zaskarżenia przewidzianych w przepisach regulujących postępowanie podatkowe. Oznacza to, że aby podatnik mógł wnieść skargę do WSA, która przysługuje wyłącznie na decyzje (postanowienia) organu podatkowego II instancji, musi wcześniej zaskarżyć decyzję albo postanowienie organu podatkowego I instancji. Skarga do WSA dotyczy wyłącznie decyzji albo postanowienia organu podatkowego II instancji. Nie należy jej wnosić na decyzję organu podatkowego I instancji, z pominięciem postępowania przed organem podatkowym II instancji.

Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub ponaglenie, przewidziany w ustawie.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa

Od 1.06.2017 r. nie obowiązuje już art. 52 § 4 p.p.s.a., który stanowił, że gdy przepisy prawa nie przewidują środka odwoławczego przed wniesieniem skargi do sądu należy wezwać na piśmie właściwy organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa. Obecnie nie ma już takiego obowiązku. Na przykład, w sytuacji, gdy podatnik otrzyma niekorzystną dla siebie interpretację przepisów prawa podatkowego, nie musi już przed wniesieniem skargi do wojewódzkiego sądu administracyjnego wzywać właściwy organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa. Przepisy Ordynacji podatkowej nie przewidują bowiem jakiegokolwiek środka zaskarżenia na interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W aktualnym stanie prawnym art. 53 § 1 p.p.s.a. w związku z art. 3 § 2 pkt 4a p.p.s.a. przewiduje wprost 30 dniowy termin na wniesienie skargi na  interpretację przepisów prawa podatkowego wydawaną w indywidualnej sprawie.

Środek zaskarżenia w postaci wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy

Artykuł 52 § 3 p.p.s.a. przewiduje, że jeżeli stronie przysługuje prawo do zwrócenia się do organu, który wydał decyzję z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy, strona może wnieść skargę na tę decyzję bez skorzystania z tego prawa. Przepis ten rozumieć należy w ten sposób, że strona może wybrać czy zaskarżyć decyzję organu pierwszej instancji od razu do wojewódzkiego sądu administracyjnego albo złożyć wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy i dopiero na na decyzję organu odwoławczego wnieść skargę do WSA.

Gdzie wysłać skargę?

Skargę na decyzję podatkową wnosi się do właściwego wojewódzkiego sądu administracyjnego za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał decyzję podatkową w drugiej instancji. Skargę należy wysłać listem poleconym do organu podatkowego II instancji (organ odwoławczy). W nagłówku skargi należy wskazać właściwy do jej rozpoznania wojewódzki sąd administracyjny. Organ II instancji po otrzymaniu skargi prześle akta postępowania podatkowego wraz z wniesioną skargą do WSA.

Zarzuty w skardze do WSA

Zarzuty skargi nie zostały ściśle sformalizowane w przepisach prawa. Skarżący może formułować zarzuty w sposób dowolnie przyjęty przez siebie. Sprawą dość oczywistą jest to, że zarzuty i ich uzasadnienie stanowią zasadniczy element skargi do wojewódzkiego sądu administracyjnego. Ich celem jest wypełnienie warunku przewidzianego w art. 57 § 1 pkt 3 p.p.s.a., tzn. określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, które miało miejsce na etapie postępowania podatkowego (administracyjnego).

Uzasadnienie zarzutów zmierzać powinno do wykazania, że zarzucane organowi podatkowemu naruszenia przepisów prawa materialnego albo procesowego rzeczywiście wystąpiły. Ponadto uzasadnienie skargi powinno zawierać argumentację pozwalającą na stwierdzenie, że podnoszone w skardze naruszenia miały wpływ na rozstrzygnięcie wydane przez organ podatkowy (naruszenie prawa materialnego – zob. art. 145 § 1 pkt 1 lit. a p.p.s.a.) albo mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy (naruszenie prawa procesowego – zob. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a.).

Skargi sporządzane przez profesjonalistów (adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych) powinny zawierać uzasadnienie prawne. Nie jest to wymóg ustawowy, ponieważ przepisy p.p.s.a. nie nakładają na zawodowych pełnomocników tego rodzaju obostrzeń. Wymóg ten wynika wyłącznie z istoty wykonywanego zawodu, która polega m.in. na przedstawianiu sądom odpowiedniej argumentacji prawnej, mającej na celu ochronę interesu klienta.

Czy sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi?

Wojewódzki sąd administracyjny rozpoznając wniesioną skargę na decyzję podatkową, co do zasady, nie jest związany zarzutami w niej sformułowanymi. Oznacza to, że WSA kontroluje zaskarżoną decyzję nie tylko w zakresie zarzutów skargi, ale może wyjść poza nie. Jeżeli np. podatnik nie dostrzegł naruszenia prawa popełnionego przez organ podatkowy II instancji, to WSA pomimo tego, że nie zostało ono podniesione w skardze, powinien takie naruszenie wytknąć w wyroku i ustosunkować się do niego, przedstawiając w uzasadnieniu wyroku właściwą argumentację.

Skarga do WSA na interpretację indywidualną

Wyjątek niezwiązania WSA zarzutami skargi przewiduje art. 57a p.p.s.a. Przepis ten stanowi, że skarga na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. W tego rodzaju sprawach sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Innymi słowy, jeżeli np. podatnik w skardze na interpretację indywidualną nie podniesienie zarzutu naruszenia określonego przepisu prawa, to nie zostanie ono uwzględnione przez WSA rozpoznający skargę. Stanie się tak pomimo tego, że WSA dostrzeże owo naruszenie prawa przy rozpatrywaniu skargi i stwierdzi, że rzeczywiście naruszenie to miało miejsce. Jeżeli dane naruszenie prawa nie zostanie podniesione w skardze do WSA, to również na późniejszym etapie postępowania przed NSA – nawet jeżeli okazałoby się, że naruszenie to rzeczywiście miało miejsce – zarzuty, które go dotyczą nie zostaną uwzględnione. Innymi słowy, braki w zakresie sformułowania w skardze do WSA na interpretację indywidualną właściwych zarzutów nie będą mogły być skutecznie uzupełnione w skardze kasacyjnej do NSA.

Wnioski w skardze do WSA

Oprócz zarzutów skarga na decyzję administracyjną (podatkową) powinna zawierać wnioski, czyli wskazanie konkretnego rozstrzygnięcia, o które postuluje wnoszący skargę. Wnioski w skardze powinny być powiązane z przedmiotem zaskarżenia oraz rodzajem zarzutów sformułowanym w skardze. Możliwość konkretnego rodzaju rozstrzygnięcia sprawy wynikać będą z ram, których podstawą są przepisy p.p.s.a. adresowane do wojewódzkiego sądu administracyjnego.

W przypadku zaskarżenia decyzji podatkowej najczęściej formułowanym wnioskiem jest wniosek o uchylenie zaskarżonej decyzji. Jego podstawą prawną jest art. 145 § 1 pkt 1 p.p.s.a.

Jeżeli akt administracyjny dotknięty jest błędem powodującym jego nieważność, w skardze należy wnioskować o stwierdzenie przez wojewódzki sąd administracyjny nieważności decyzji lub postanowienia (art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a.). Przyczyny nieważności decyzji administracyjnej wymienione zostały w art. 156 § 1 k.p.a. oraz art. 247 § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawę prawną wniosku skargi – w przypadku, gdy skarga ta dotyczyć będzie indywidualnej interpretacji prawa podatkowej – odnajdziemy w art. 146 § 1 p.p.s.a. Uznając zarzuty skargi za słuszne, wojewódzki sąd administracyjny może uchylić indywidualną interpretację podatkową. Z tego też powodu skarżący w skardze powinien wnosić o uchylenie interpretacji podatkowej.

Z kolei wniosek końcowy dla rozstrzygnięcia sprawy dotyczącej bezczynności organu podatkowego albo organu administracyjnego należy sformułować, mając na uwadze możliwe rozstrzygnięcia wynikające z art. 149 p.p.s.a.

Przykłady błędnych wniosków w skardze

Autor skargi nie powinien w niej formułować wniosków, które nie zostały przewidziane w przepisach p.p.s.a. Przykładami błędnych wniosków będą np.:

• wnoszę o uchylenie zaskarżonej decyzji i jej zmianę;
• wnoszę o zmianę zaskarżonej decyzji;
• wnoszę o zmianę zaskarżonej decyzji i stwierdzenie jej nieważności.

Wojewódzki sąd administracyjny nie jest związany wnioskami skarżącego zawartymi w skardze.

Tryb uproszczony rozpoznania skargi

Skarga do sądu administracyjnego może zawierać również stosowny wniosek o rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym. Wiąże się to z rozpoznaniem skargi w trybie uproszczonym. W zależności od tego, co jest przedmiotem skargi – czy decyzja podatkowa, czy postanowienie podatkowe – rozpoznanie sprawy w trybie uproszczonym może nastąpić z inicjatywy podatnika wnoszącego skargę albo bez takiej inicjatywy.

Rozpoznanie skargi w trybie uproszczonym na wniosek skarżącego

Osoba wnosząca skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego może złożyć wniosek o rozpoznanie jej w trybie uproszczonym w każdej sprawie. Sąd rozpozna skargę w trybie uproszczonym pod warunkiem, że żadna z pozostałych stron nie zażąda przeprowadzenia rozprawy.

Rozpoznanie skargi w trybie uproszczonym z urzędu

Rozpoznanie skargi nastąpić może w trybie uproszczonym bez wniosku skarżącego, jeżeli przedmiotem skargi jest postanowienie organu podatkowego (art. 119 pkt 3 p.p.s.a.) lub gdy decyzja albo postanowienie dotknięte są wadą nieważności albo wydane zostały z naruszeniem prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania (art. 119 pkt 1 p.p.s.a.) bądź gdy skarga dotyczy bezczynności, przewlekłego prowadzenia postępowania podatkowego (art. 119 pkt 4 p.p.s.a.).

Rozpoznanie skargi przez wojewódzki sąd administracyjny

Rozpoznanie skargi przed wojewódzkim sądem administracyjnym może zakończyć się rozstrzygnięciem merytorycznym (rozpoznanie skargi) albo formalnym (brak rozpoznania skargi).

Zakończenie postępowania przed wojewódzkim sądem administracyjnym bez merytorycznego rozpoznania skargi

Wojewódzki sąd administracyjny odrzuci skargę, bez merytorycznego rozpoznania sprawy, w następujących przypadkach:

1) jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego;

2) jeżeli skarga została wniesiona po upływie terminu do jej wniesienia;

3) gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi;

4) jeżeli sprawa objęta skargą pomiędzy tymi samymi stronami jest w toku lub została już prawomocnie osądzona;

5) jeżeli jedna ze stron nie ma zdolności sądowej albo jeżeli skarżący nie ma zdolności procesowej, a nie działa za niego przedstawiciel ustawowy albo jeżeli w składzie organów jednostki organizacyjnej będącej stroną skarżącą zachodzą braki uniemożliwiające jej działanie;

5a) jeżeli interes prawny lub uprawnienie wnoszącego skargę na uchwałę lub akt, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 5 i 6, nie zostały naruszone stosownie do wymagań przepisu szczególnego;

6) jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne.

Wojewódzki sąd administracyjny odrzuca skargę postanowieniem. Postanowienie to jest zaskarżalne do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W zależności od tego co było przyczyną odrzucenia skargi do wojewódzkiego sądu administracyjnego na postanowienie o odrzuceniu skargi przysługiwać będzie zażalenie do NSA – w przypadkach wymienionych w pkt 2-4 albo skarga kasacyjna w przypadkach wymienionych w pkt 1 oraz 5-6.

Merytoryczne rozpoznanie skargi przez wojewódzki sąd administracyjny

Sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie:

1) uchyla decyzję lub postanowienie w całości albo w części, jeżeli stwierdzi:

a) naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy,

b) naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego,

c) inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy;

2) stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia w całości lub w części, jeżeli zachodzą przyczyny określone w art. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego lub w innych przepisach;

3) stwierdza wydanie decyzji lub postanowienia z naruszeniem prawa, jeżeli zachodzą przyczyny określone w Kodeksie postępowania administracyjnego lub w innych przepisach.

Wojewódzki sąd administracyjny uwzględniając skargę na interpretację indywidualną albo opinię zabezpieczającą, uchyla interpretację, opinię zabezpieczającą lub odmowę wydania opinii zabezpieczającej.

W razie nieuwzględnienia skargi w całości albo w części sąd oddala skargę odpowiednio w całości albo w części.

Skarga do WSA a skarga kasacyjna do NSA (przymus adwokacko–radcowski)

Skarga do wojewódzkiego sądu administracyjnego nie wymaga sporządzenia jej przez adwokata, radcę prawnego albo doradcę podatkowego. Ustawodawca nie zdecydował się więc w tym przypadku na tzw. przymus adwokacko-radcowski. Jednakże patrząc na sprawę z perspektywy postępowania kasacyjnego przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, przygotowana w sposób profesjonalny skarga, w znaczący sposób ułatwi zadanie przygotowania skutecznej skargi kasacyjnej do NSA. Ową zależność pomiędzy „jakością” skargi a czasochłonnością sporządzenia skargi kasacyjnej postrzegać należy w kontekście art. 134 § 1 p.p.s.a. Wojewódzki sąd administracyjny nie jest związany zarzutami skargi i rozpoznaje sprawę niezależnie od zarzutów sformułowanych w skardze (z wyjątkiem o którym wspominałem wcześniej, tzn. skargą na indywidualną interpretację prawa podatkowego). Weryfikacja przez zawodowego pełnomocnika tego czy wojewódzki sąd administracyjny nie naruszył art. 134 § 1 p.p.s.a., wymagać będzie od niego większego nakładu pracy w przypadku, gdy skargę sporządził i wniósł osobiście podatnik. Z tych właśnie powodów zalecam, aby korzystać z pomocy profesjonalnego pełnomocnika już na etapie przygotowania skargi do wojewódzkiego sądu administracyjnego.

Opłata od skargi

Skarga do wojewódzkiego sądu administracyjnego podlega wpisowi (art. 230 § 1 p.p.s.a.). Od pism wszczynających postępowanie przed sądem administracyjnym w danej instancji pobiera się wpis stosunkowy lub stały. Najczęściej podatnik skarżyć będzie tzw. wymiarową decyzję podatkową z określonym przez organ II instancji podatkiem do zapłaty.

Zgodnie z art. 215 § 1 p.p.s.a., w każdym piśmie wszczynającym postępowanie sądowe w danej instancji należy podać wartość przedmiotu zaskarżenia, jeżeli od tej wartości zależy wysokość opłaty. Jeżeli przedmiotem skargi do WSA są akty lub czynności kreujące określoną należność pieniężną bądź stwierdzające jej istnienie podatnik musi podać w niej wartość przedmiotu zaskarżenia. Gdy przedmiotem zaskarżenia jest postanowienie albo decyzja, które nie dotyczą należności pieniężnych, w skardze do WSA podatnik nie podaje wartości przedmiotu zaskarżenia. Tak będzie na przykład w przypadku decyzji o umorzeniu postępowania podatkowego, postanowienia o niedopuszczalności odwołania, postanowienia o zawieszeniu postępowania podatkowego, indywidualnej interpretacji prawa podatkowego.

Do wartości przedmiotu zaskarżenia nie wlicza się odsetek od zaległości podatkowych, jeżeli takie odsetki wynikają np. z decyzji podatkowej, na którą podatnik wnosi skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego (art. 217 p.p.s.a.).

Szczegóły dotyczące wysokości wpisu od skargi do WSA znaleźć można w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skarga do wojewódzkiego sądu administracyjnego powinna zawierać wniosek o zasądzenie od strony przeciwnej zwrotu kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw (art. 200 p.p.s.a.).

Skarga do WSA w formie elektronicznej (stan prawny obowiązujący do 30 maja 2019 r.)

Zagadnienie dopuszczalności wniesienia skargi do WSA za pomocą środków komunikacji elektronicznej zostało rozstrzygnięte w uchwale NSA z 12.05.2014 r., I OPS 10/13:

W aktualnym stanie prawnym w postępowaniu sądowoadministracyjnym – z uwagi na treść art. 46 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) – nie jest dopuszczalne wniesienie do sądu pisma opatrzonego bezpiecznym podpisem elektronicznym w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz.U. z 2013 r., poz. 262), w tym także za pośrednictwem organu administracji publicznej, za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

Postanowienie WSA w Rzeszowie z 30.10.2017 r., I SA/Rz 678/17:

blankAktualnie obowiązujące przepisy, regulujące postępowanie przed sądami administracyjnymi nie przewidują możliwości wnoszenia pism w formie elektronicznej. Możliwość taka wystąpi dopiero od dnia 15 maja 2018 r., tj. po wejściu w życie przepisu art. 4 ustawy z dnia 10 stycznia 2014 r. o zmianie ustawy o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 183, z późn. zm.), zmieniającego art. 46 § p.p.s.a., poprzez dodanie do niego § 2a – 2 d.

Jeżeli skarga na decyzję podatkową została wysłana do organu podatkowego przez portal ePUAP, ten zaś ją wydrukował i przekazał do WSA, wówczas sąd wzywał skarżącego do usunięcia braku formalnego skargi poprzez jej podpisanie albo nadesłanie podpisanego egzemplarza w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi. W stanie prawnym obowiązującym do 30 maja 2019 r. jedynym skutecznym sposobem wniesienia skargi do WSA była forma tradycyjna (papierowa). Jeżeli ktoś zdecydował się wnieść skargę w formie elektronicznej, to i tak był wzywany do jej podpisania w terminie 7 dni od otrzymania wezwania.

Skarga do WSA w formie elektronicznej (stan prawny obowiązujący od 31 maja 2019 r.)

Na podstawie art. 2 ustawy z dnia 1 marca 2018 r. o zmianie ustawy o ewidencji ludności, ustawy o zmianie ustawy o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne oraz niektórych innych ustaw oraz ustawy – Prawo o aktach stanu cywilnego ustawodawca zmienił art. 11 pkt 3 ustawy 10 stycznia 2014 r. o zmianie ustawy o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne oraz niektórych innych ustaw. Obecnie przepis ten brzmi następująco:

blankUstawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 4, który wchodzi w życie z dniem 31 maja 2019 r.

Wniesienie skargi do WSA w formie elektronicznej jest możliwe w postępowaniach sądowoadministracyjnych wszczętych po 30 maja 2019 r. Skargę w formie dokumentu elektronicznego wnosi się do elektronicznej skrzynki podawczej organu odwoławczego. Gdy skarga wnoszona jest w formie dokumentu elektronicznego, powinna zawierać adres elektroniczny oraz zostać podpisana przez stronę albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym (zob. więcej na ten temat: Pismo ogólne (przewodnie) oraz załączniki wysyłane przez ePUAP).

Czy wniesienie skargi ma wpływ na bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego?

Wniesienie skargi na decyzję podatkową określającą albo ustalającą wysokość zobowiązania podatkowego powoduje zawieszenie biegu terminu przedawnienia tego zobowiązania podatkowego (art. 70 § 6 pkt 8 Ordynacji podatkowej). Bieg terminu przedawnienia biegnie dalej od dnia, w którym organ podatkowy otrzymał prawomocne orzeczenie sądu administracyjnego (art. 70 § 7 pkt 2 Ordynacji podatkowej).

Skarga do WSA na decyzję o stwierdzeniu nadpłaty a zawieszenie biegu terminu przedawnienia

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku  z dnia 15 lutego 2022 r.,opowiedział się za tym, że wniesienie skargi na decyzję odmawiającą lub stwierdzającą istnienie nadpłaty wywiera skutek w postaci zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Wyrok NSA z dnia 15 lutego 2022 r., II FSK 2439/20:
Zawieszenie biegu terminu przedawnienia, o którym stanowi art. 70 § 6 pkt 2 Ordynacji podatkowej może nastąpić także w przypadku wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję odmawiającą lub stwierdzającą istnienie nadpłaty za dany okres rozliczeniowy w podatku dochodowym od osób pranych, gdyż jest to decyzja dotyczącą zobowiązania podatkowego.

Pomoc przy sporządzaniu skarg na decyzje oraz postanowienia w sprawach podatkowych oraz egzekucyjnych

Kancelaria Adwokatów i Radców Prawnych Szymała Zaremba oferuje pomoc prawną przy sporządzaniu skarg na decyzje lub postanowienia wydane w sprawach podatkowych oraz egzekucyjnych. Usługa polega na przygotowaniu skargi do sądu administracyjnego oraz zastępstwie procesowym przed sądem pierwszej (WSA) oraz drugiej instancji (NSA). Jeżeli jesteście Państwo zainteresowani skorzystaniem z naszych usług, zapraszamy do kontaktu.

Adwokat. Partner w Szymała Zaremba Kancelaria Adwokatów i Radców Prawnych Sp. p. Wpisany na listę adwokatów prowadzoną przez Okręgową Radę Adwokacką we Wrocławiu. Specjalizacje: prawo podatkowe, postępowanie podatkowe, prawo karne skarbowe, postępowanie sądowoadministracyjne, egzekucja administracyjna.
msz@szymalazaremba.pl
Marek Szymała

Skarga kasacyjna do NSA

Skarga kasacyjna do NSA jest środkiem odwoławczym od wyroków wojewódzkich sądów administracyjnych (WSA). Wniesienie skargi kasacyjnej powoduje, że sprawa podatkowa rozpatrzona będzie przez sąd wyższej instancji, tj. przez Naczelny Sąd Administracyjny.

Postępowanie dowodowe przed sądem administracyjnym

Niniejszy artykuł ma na celu przybliżenie zasad dotyczących postępowania dowodowego przed sądem administracyjnym, w tym wyjaśnienie dlaczego przed sądem administracyjnym nie przeprowadza się postępowania dowodowego co do istoty sprawy.

Zażalenie na postanowienie WSA (zażalenie do NSA)

Zażalenie do NSA jest odrębnym od skargi kasacyjnej środkiem zaskarżenia. W niniejszym artykule przybliżę zasady dotyczące funkcjonowania tego środka zaskarżenia, w tym między innymi odpowiem na pytania: Co powinno zawierać zażalenie do NSA? Na jakie postanowienia wydane przez WSA przysługuje zażalenie? Jaka jest opłata od zażalenia na postanowienie WSA?

Prawomocność wyroku sądu administracyjnego

Stwierdzenie prawomocności orzeczenia może nastąpić albo na wniosek strony albo z urzędu. Postanowienie o stwierdzeniu prawomocności jest postanowieniem deklaratoryjnym, z uwagi na to, że uprawomocnienie się wyroku albo postanowienia sądu administracyjnego zawsze następuje z mocy samego prawa.